Kultowy koszykarski film z 1992 r. Po raz pierwszy trafił w moje ręce z legendarnej wypożyczalni kaset wideo, umieszczonej w małym ciasnym mieszkaniu (Osiedle przy ul. Dworcowej w Czersku). Gdy era kaset video zakończyła swój bieg, właściciel sprzedawał filmy. Ponieważ byłem tym faktem zainteresowany, bardziej z względów kolekcjonerskich i sentymentalnych, kupiłem wszystkie Kasety VHS związane tylko z koszykówką, między innymi : White Men Can’t Jump (Biali nie potrafią skakać) z 1992 r.
Film rozgrywa się na asfaltowych boiskach do koszykówki w słonecznym Los Angeles – na Venice Beach, w dzielnicy Crenshaw, i wszędzie tam, gdzie można postawić pieniądze na wynik meczu. W filmie występuje Wesley Snipes jako czarny kibic koszykówki, pracownik firmy która cierpi z powodu pogorszenia koniunktury gospodarczej, oraz Woody Harrelson jako biały facet z miasta, który używa swojego głupiego wyglądu (wiotkie spodenki, czapka z tyłu i rozproszony uśmiech), aby zwabić ofiary do obstawiania swojej gry. Żaden z nich nie zajmuje się koszykówką wyłącznie dla przyjemności. Snipes robi to, by zarabiać pieniądze (jego żona jest w biznesie), a Harrelson robi to przynajmniej częściowo dlatego, że jest kompulsywnym hazardzistą.
Film pokazuje, jak gra się w trudnych kręgach miejskich, w których działają ci faceci. Reżyser, Ron Shelton, który również napisał scenariusz, wie, jak jego bohaterowie mówią i brzmią, i jak wpadają sobie w oczy bez przerwy i szyderczo. Język jest jedną z największych radości tego filmu, nie tylko ze względu na jego energię i ducha, ale także z powodu swojej oryginalności. W „White Men Can’t Jump” Harrelson, jak i Snipes są w związkach, ich kobiety chcą, aby oni byli bardziej odpowiedzialni, niż potrafią być. Oto komedia o świetnych humorach, z nurtem smutku i słodyczy, dzięki czemu jest znacznie lepsza niż sama fabuła mogłaby sugerować.
